Found Nemo!

Kota Bharu - Perhentian Besar - Kota Bharu - Kuala Lumpur - Amsterdam - Wehl

Vlieg in 12,5 uur naar Kuala Lumpur, neem een binnenlandse vlucht naar Kota Bharu (55 minuten), spring in een taxi, roep “Kuala Besut” (een ritje van een uur), koop in de haven een ticket voor de “fast boat”, laat je in een bootje zetten, stuif een goed half uur over een diepblauwe zee en je zit in het paradijs dat Perhentian Islands heet.


Perhentian Kecil (klein) en Perhentian Besar (groot, d.w.z. iets minder klein). Er is bijzonder weinig te doen, je kunt er eigenlijk alleen maar luieren, zonnebaden, snorkelen, duiken en lekker eten en drinken en met een klein bootje (watertaxi) naar het andere eilandje varen om daar te luieren, te zonnebaden, te snorkelen, te duiken en lekker te eten en te drinken. Wij hebben daar dan ook niet veel meer gedaan dan luieren, zonnebaden, snorkelen, duiken en lekker eten en drinken, vanuit onze op voorhand gereserveerde (ddww) “family suite sea view” bij Coral View Island Resort, een van de betere accommodaties.

En dan zijn 7 dagen toch verdomd gauw voorbij, zeker als je een koraaltuin direct voor je deur hebt waar ontzettend veel te zien valt, van kleine anemoonvisjes tot rifhaaien (blacktips) en grote barracuda’s. Julius en Isaac hebben nu met eigen ogen gezien dat Nemo en zijn familie en vrienden het goed maken, al schrok Julius wel even toen er een haai(tje) voorbijkwam.



Maleisië maakt zich ondertussen op voor een grote feestdag. Morgen, 31 augustus, is het 50 jaar onafhankelijk en deze dag - Merdeka - wordt groots gevierd en wordt van hogerhand aangegrepen om de nationale eenheid te versterken. Wat ons in ieder geval opviel, was de trots van de verschillende bevolkingsgroepen op hun (relatief) kleine land. En terecht, naar wij dachten, het is een prachtig land. Van de voorbereidingen op de festiviteiten hebben we ’t een en ander gezien en het land is nu al één vlaggenzee. Wel jammer om de dag zelf net te moeten missen, maar vooruit, we mogen niet klagen. Dat mag dan niet…
We zijn weer thuis!

Ratten, kakkerlakken en koele tijgers

Bribie Island - Brisbane - Kuala Lumpur

Isaac is vier jaar geworden, 19 augustus jl. Zie ook een van zijn cadeautjes hieronder... Bedankt voor de sms-jes met hartelijke felicitaties, maar er is er maar een die de moeite heeft genomen om Isaac in persoon te komen feliciteren: Dick, kroegbaas te V. en (duik)maat van papa. Dick heeft vijf weken verlof gekregen van zijn vrouw om Jan te begeleiden. En Jan is (was?) 'n vrijgezel te V., die via internet een Filipijnse schone heeft leren kennen en nu eens wil zien wat voor vlees hij in de kuip heeft. Probleem is echter dat Jan, die "nog thuus" woont, nooit veel verder is geweest dan Almelo, nog nooit had gevlogen en amper Engels spreekt. Vandaar dat hij Dick, man van de wereld, heeft gevraagd (en bereid gevonden) om met hem naar een of ander eilandje in het oosten van de Filipijnen te reizen. En het toeval wilde dat dit duo tegelijk met ons landde op K.L. International Airport. Ie wet neet wa'j zeet! Dat wordt een kruising tussen "Boer zoekt vrouw" en "Groeten uit de rimboe".


Wij zitten inmiddels in Kuala Lumpur, midden in Chinatown, dat zo fraai wordt omschreven als "bustling". Bustling Chinatown. "Bustling" betekent zoiets als: drukte, lawaai, stank en chaotisch verkeer. "Bustling" heeft ook iets te maken met wegschietende grote kakkerlakken en (schimmen van) ratten, maar ook met heerlijke eetkraampjes (het eten dan, hè, niet de kraampjes, zeer zeker niet), spotgoedkope marktwaren, vriendelijke, niet opdringerige, mensen, en met lekker koud "Tiger"-bier.

Isaac en Julius vinden het (nog) niet vervelend dat ze veel worden aangeraakt en geaaid, hoewel Isaac soms zo boos kijkt dat ze hem niet eens een aai over de bol durven te geven. "Handsome boys", giechelen de dames en dan trekt papa zijn schouders ook maar even recht. Mama is ondertussen aan het kijken of er tussen alle spotgoedkope spullen nog goedkopere te vinden zijn.
Het voelt echt goed om weer in Azië te zijn. Morgen vliegen we naar het noordoosten, chillen op de Perhentians. C u later!

Crikey! II

Oldenuff II

Een paar dagen na publicatie van "Oldenuff" vonden we bijgaand krantenartikel. Klik op de foto voor een vergroting (en let vooral op het tekeningetje...).
Zie ook de nu pas geplaatste foto bij "Oldenuff". Do I need to say more?

"Genoeg walvissen gezien"

Townsville - Reid River - Charters Towers - Capella - Emerald - Rockhampton - Hervey Bay - Rainbow Beach - Caloundra

Hoe gaat dat nou, zo'n dag met twee mennekes van vijf en bijna vier Down Under? Ongeveer zo. Klokslag half zeven wordt Isaac wakker, d.w.z. hij is nog niet echt wakker, maar slaapt ook niet echt meer, en dan gaat hij met zijn hoofd schudden, een soort van langzaam nee-schudden (waar hij de rest van de dag eigenlijk niet mee ophoudt, maar dan op normale snelheid). De camper gaat er van heen en weer; de buren zullen er wel wat van denken. Julius wordt dan natuurlijk wakker en dan begint het spektakel. Eerst nog fluisterend, maar dan steeds luider, spelen ze een rollenspel; meestal "Kaki en de prinses". We zullen jullie de details besparen, maar die prinses komt er uit te zien! De bloedige restanten van een aangereden kangoeroe zijn er mooi bij. Verder vullen ze de dag - heel primitief eigenlijk - met ruilhandel (als er "Mederlandse" kindjes zijn) en verzamelen ze afval dat gerecycled wordt tot speelgoed. Vooral Julius heeft eksterogen, hij zoekt en vindt vooral glimmende dingetjes. Verbazingwekkend om te zien hoe ze zich daarmee vermaken, vergeleken met de berg speelgoed die ze thuis hebben. Ook vinden ze het prettig om uitdrukkingen die wij gebruiken tegen ons te gebruiken als het zo uitkomt: "Mama/papa, heb jij soms je ogen in je kont zitten?" als we weer eens op zoek zijn naar 't een of 't ander. Wat ze erg goed afgaat, is het in een ander perspectief plaatsen (lees: afkraken) van verschijnselen en activiteiten die mama en papa (heel) bijzonder vinden. "Hier zitten toch geen koala's" tijdens een wandeling (achteraf volstrekt juist) of zoals afgelopen maandag tijdens een whalewatchtrip:
Vanuit Hervey Bay (the whale capital of the world) gingen we erop uit met een snelle, grote boot (met speelhoekje!) om walvissen te spotten. Als je dan een paar bultrugwalvissen uit het water hebt zien springen op een kleine 100 meter afstand, ben je toch al behoorlijk tevreden, maar als vervolgens twee uitgelaten exemplaren - "teenagers", volgens de kapitein - een showtje gaan weggeven bij de boot... Ze sloegen nog net niet met hun vinnen op de boot, maar het scheelde verdomd weinig! Ongelooflijk, wat 'n vertoning, bijna genant! Toen even later twee echt grote jongens een kijkje kwamen nemen bij de boot, zei Julius, die over de reling hing, na een paar minuten: "Ik heb genoeg walvissen gezien, ik ga binnen spelen". Isaac keek ons aan zoals "de Dunne" kijkt op een van die weinige momenten waarop hij het volledig eens is met "de Dikke" en snelde achter zijn broer aan, hun ouders in lichte staat van verwarring/verbijstering achterlatend.
Verwende blagen!

S.S. Yongala

Built 1903. Sank 1911 during a cyclone. Length 363 ft (110 m). Breadth 46 ft (14.1 m). Found 1958. Loss of 120 lives.


Dat zul je net zien. De derde poging om een trip naar de Yongala te maken is dan eindelijk gelukt, drie uur stoempen en knallen op en door de golven met een oude roestbak van een boot om er te komen (vier van de 13 andere idioten die zo nodig mee moesten hebben hun ontbijt dan al aan de vissen gevoerd), de schrik van twee Italiaanse rasta-duikgidsen en een Japanse net te boven (de briefing was uitstekend) en dan roept Taku-san, die net de lijn aan de boei heeft bevestigd: "Visibility about 15 meters and strong current!". Dat had dus veel beter gekund. Gelukkig heeft hij meer verstand van meloenen, sinaasappels en cake snijden, deze stoere kamikaze-duiker.
Even later spring ik in de golven en daal ik met mijn Duitse buddy vrij snel af in de richting van het donkere silhouet onder ons. Godsalderjekersnoggesantoe, wat zullen we nou krijgen? Als ik niet zou zweven, zou ik nu steil achterover vallen. Het bestaat dus toch! Topduiken in Oz! Zover ik kan kijken (meer dan 20 meter, als de scholen vis het zicht niet belemmeren...) zie ik vis en koraal. Het hele wrak, elke centimeter, is begroeid met harde en zachte koralen en ander leven. Enorme scholen vis, van grote sweetlips tot kleine vlaggebaarsjes, houden zich op boven, naast en in de Yongala. Ertussendoor jagen tonijnen en trevallies op een prooi. Een gigantische rog (bullray) komt recht op me af en scheert rakelings langs mij. Links onder ons, op het zandplateau, liggen een paar verpleegsterhaaien. Rechts, in het wrak, kronkelt een armdikke zeeslang. Grote gropers (tandbaarzen) hangen bewegingsloos in de vrij zwakke stroming. Het lijkt wel of alle soorten vis hier veel groter zijn! Een aantal vleermuisvissen van zowat 'n meter hoog komt nieuwsgierig 'n kijkje nemen. Grote Napoleons (Maori wrasses, worden ze hier genoemd) trekken zich niets van ons aan en maken onverstoorbaar hun rondjes, zoals de meeste beesten hier. En ja, ook Nemo en zijn familie hebben hier een onderkomen gevonden! Jammer alleen dat m'n Duitse vriend nicht so'n groBes Tauchpensum absolvieren kann. De pruis zich zowat zonder lucht. "Und?", probeer ik nog, maar we moeten toch aufsteigen, weil wir auch noch zwei Sicherheitsstops machen sollen. Even later laat ik hem aan m'n octopus lurken, om het verblijf onder water nog wat te rekken. Het staat bovendien zo slordig om alleen boven te komen. Oh ja, de tweede duik was nog meer van hetzelfde, waarbij we dan nog muzikaal werden begeleid door het gezang van walvissen... En de pruus had nog iets meer acute ademnood, maar dat is een verhaal op zichzelf en vooral leuk voor duikers.
Yongala, onthoudt die naam!

Klik hier voor mooie plaatjes.

"Oldenuff"

Daintree NP - Cape Tribulation - Mossman Gorge - Mareeba - Innot Hot Springs - Undara Volcanic NP - Undara Lava Tubes - Townsville - Magnetic Island (Horseshoe Bay)


Ze zijn alleraardigst, daar niet van, beetje nieuwsgierig wel, maar lief voor Julius en Isaac. Ze zijn goed opgeleid en/of door hard werken zeker van een goed pensioen en een verzorgde oude dag. De term kennen ze niet, maar het straalt aan alle kanten van ze af: het Zwitserlevengevoel. Veel geld, veel vrije tijd, de kinderen het huis uit - zij wel - en op reis door hun eigen continent, met hun eigen huis op wielen. Het zij ze gegund, ech wel, maar het zijn er zo veel! Elke keer als we een mooie plek om te overnachten gevonden denken te hebben, is het afwachten of er wel plaats is voor ons campertje. Ze zijn er altijd eerder en ze gaan altijd later weg, lijkt het. In 2001 hoefden we de mooiste stranden aan de zuid- en westkust nooit te delen met meer dan vijf man. Hier zijn het er minstens 30! En ook op de weg is het druk (relatief gezien dan, he). Een op de drie vehikels is een camper of heeft een caravan of boot achter zich hangen, met namen als "Li'l Devil" (!) en "Oldenuff". Zo'n Cape Tribulation, dat klinkt mooi en avontuurlijk en exotisch ver weg (en dat is het ook), maar als daar bij wijze van spreken je eigen vader en moeder heen rijden... tsja, do I need to say more? Als je een paar honderd kilometer de outback inrijdt, ben je de drukte (relatief gezien dan, he) zo weer kwijt, maar in Innot Hot Springs (hoe kan 't ook anders) hadden de senioren zich weer verzameld om hun reumatische gewrichten, stramme spieren en krakende botten in het heilzame warme water te dompelen. Maar wie zijn wij om daar onze neus voor op te halen, zeker als dat water 45 graden heet is... Goh, wat lekker!
Gradje was trouwens ook wel toe aan een "kuuroord" na vier weken huishoudelijke dienst ten behoeve van drie kerels. (Wist je trouwens, Ernie, dat Girr-da in Aboriginal betekent: "zij-die-de-bus-bewaakt"? Ti-joo schijnt te betekenen: "hij-die-de-pen-hanteert-en-de-pot-beheert" (of "...-de-pot-verteert", volgens sommige experts). Maar dat terzijde.)
Gelukkig hebben we hier, op Magnetic Island, weinig van het grijze gevaar te duchten. Te ingewikkeld en te duur (want ze zijn wel op de centen) om met 4WD en grote caravan de oversteek te maken? Nu zijn we weer onder ons, de backpackers, alhoewel die gasten ook steeds jonger worden...
See ya!

Crikey!

Fishery Falls - Cairns - Kuranda - Ellis Beach - Port Douglas - Wonga Beach

En toen sloeg het weer om. Niks nie climate change, gewoon slecht weer; half tot zwaar bewolkt en af en toe 'n (pittige) bui. Daar gingen de goede snorkel- en duikvoornemens. Maar wel geschikt weer om Cairns te verkennen en om de echte toerist uit te hangen door 'n tripje naar Kuranda te maken, met de trein de bergen in en met de kabelbaan terug, door en over het regenwoud. Verder heeft Isaac op een krokodillenfarm gedemonstreerd dat hij 'n potentiele opvolger van "crocodile hunter" en "snake catcher" Steve Irwin is. De baas zag er wel brood in, hij bood ons direct 'n baan aan, maar hele dagen rollebollen met krokodillen en slangen om uiteindelijk 'n onfortuinlijke dood te sterven tijdens 'n snorkeltrip, zagen we toch niet zitten.


Van uitstel komt niet altijd afstel. Vrijdag heeft papa dan eindelijk z'n duiken op het outerreef gemaakt. Check de "Silversonic" op www.silverseries.com.au. Superboot, supercrew, maar - eerlijk is eerlijk - niet superduiken. Wel drie hele mooie duiken gemaakt en 'n paar bijzondere vissen gezien, daar niet van, maar als je ziet hoeveel ophef er wordt gemaakt van duiken op het Great Barrier Reef en dit rif (Agincourt reef) in het bijzonder, worden de hooggespannen verwachtingen toch niet waargemaakt. De gemiddelde Egypte- en/of Maledivenduiker raakt er niet van ondersteboven. Wel bultrugwalvissen gezien op de heen- en terugweg, ddww (= dat dan weer wel), een prachtige bonus! Nu zijn we op weg naar Daintree NP en Cape Tribulation, het meest noordelijke punt van onze reis down under. Nog meer rainforests en beaches...
Oh ja, goed nieuws: Julius en Isaac hebben Nemo gevonden! Het slechte nieuws: hij is opnieuw gevangen en zit nu samen met vader Marvin opnieuw in een aquarium, in een winkel in Port Douglas... Shit happens!
Cheers!

Times like these II

Airlie Beach - Townsville - Balgal Beach (Rollingstone) - Mission Beach/Wongaling Beach

Zo gemakkelijk komen we er toch niet mee weg, met dat climate-change-gebeuren. Behalve de "gusty winds" de eerste dagen, horen we nu zowat elke dag dat ze hier in Queensland de koudste winter sinds jaren hebben. Volop zon, 22/23 graden, dat dan weer wel, maar 's-avonds koelt het flink af. En als er dan zo'n stevige southern wind waait, blijf je graag in de luwte van het campertje. Nu, in de buurt van Cairns, wordt het warmer, zo'n 25 graden. Climate change? Hoe dan ook, de harde wind heeft er in ieder geval voor gezorgd dat een vanuit Townsville geboekte duiktrip werd gecancelled. Gelukkig zijn het hier in Mission Beach niet van zulke mietjes. Dinsdag wordt er gedoken, "although it's a bit rough out there". Duuuuuusss! En morgen gaan we eens onder water kijken bij Dunk Island, snorkelen.
Toch een paar angstaanjagende feiten, gehoord van een kenner. 0,7% van de zeebodem is bedekt met koraal. Op deze 0,7% leeft 25% van alle (!) vis. Sinds 1970 is omvang van de koraalriffen wereldwijd met 30% verminderd... De veel hogere temperaturen in 1998 en 2002 hebben er elke keer voor gezorgd dat 5% van het koraal van het Great Barrier Reef is afgestorven (door coral bleaching). Coral bleaching is op zichzelf zo oud als het koraal zelf, maar vond nooit zo snel achter elkaar plaats.
Hopelijk zijn Julius en Isaac er nog op tijd bij, voordat Nemo het loodje legt.
Keep it real!

Times like these

it's times like these you learn to live again
it's times like these you give and give again
it's times like these you learn to love again
it's times like these time and time again
(D. Grohl)

Brisbane - Mooloolaba (Underwaterworld) - Mapleton Falls NP - Maryborough - Agnes Water - Eurimbula NP - Rockhampton - Yeppoon - Carmila Beach - Mackay - Cape Hillsborough NP

Toegegeven, van het hele stuk "Live Earth"-gebeuren hebben we bijzonder weinig meegekregen, maar op zondagmorgen (8/7/7) kregen we wel de hele set van de Foo Fighters mee toen we net Brizzie hadden verlaten op weg naar 't Hoge Noorden. Dat we dan nog iets wezenlijks hebben gemist, lijkt ons nauwelijks voorstelbaar. Ja, dat het klimaat verandert en zo. Dat wisten we al en dat weten ze hier ook. We hebben de eerste paar dagen "gusty winds" gehad, die hier normaal gesproken pas in augustus waaien (zeggen ze). En over het gat in de ozonlaag hoef je ze hier ook niets te vertellen.
Desondanks mogen we lekker met onze hi-tec-Volkswagen (diesel, met roetfilter, dat dan weer wel) rondjakkeren. En waarom zouden we ons schuldig voelen tussen alle Patrols, Pathfinders, Landcruisers en andere zware SUV's? Het was wel weer even wennen, links rijden, voorsorteren, rotondes, in- en uitvoegen en van zulke dingen meer, maar na een paar Aha-erlebnissen rijden we weer als vanouds. De Ozzies zijn ook wel beducht voor zo'n (nieuw) KEA-busje. No worries! Behalve dan dat er 'n crack in onze windscreen zit... Da's flink balen, want niet meeverzekerd. Maar van de andere kant: nu is er ook geen angst meer dat de voorruit beschadigd raakt.
Onze campervan is werkelijk een vernuftig vehikel; er zitten zelfs zonnecollectoren op het dak voor de verwarming van het water. Oh, als iedereen toch zo milieubewust zou reizen als wij...
Julius en Isaac beginnen langzaam te beseffen dat dit hun huisje is voor de komende tijd. Hun doop in de South Pacific Ocean hebben ze gehad, maar van Nemo nog geen spoor.
Save the earth! For Nemo's sake...

Brizzie

Wanneer voel je je welkom in een land? Wanneer je na aankomst wordt besprongen door riksha-rijders, illustere taxichauffeurs, opdringerige touts en andere figuren die (relatief) zwaar aan je willen verdienen? Kennelijk zijn de eerste personen die je ontmoet daarvoor nogal bepalend.
Stel: na een lange, lange, lange reis (vanaf huis tot aan je eerste normale bed meer dan 30 uur) met twee schatten van jongens - dat dan weer wel - wil je op het vliegveld je (zeer) oude travellercheques inwisselen en de jongen achter de balie zegt: "Off the record, maar ik moet commissie in rekening brengen en downtown kun je ze gratis wisselen"... Of je vraagt in een vrijwel verlaten aankomsthal waar de laatste shops zojuist zijn gesloten aan iemand of hij 5 A$ kan wisselen, omdat je kleingeld voor de telefoon nodig hebt en dat kan hij dan niet, maar hij geeft je 1 A$: "no worries mate". Of er staat buiten 1 (een!) taxi en de vriendelijke chauffeur legt je uit hoe de meter werkt en welke tarieven wanneer gelden. Of je treft om een uur 's-nachts een hotel/B&B-manager die rustig uitleg geeft en je rondleidt in een van de mooiste huizen waar je ooit heb overnacht. Van zulk soort dingen, dus, datteuhhhh...
Kijk eens op http://www.franklin-villa.com/. Wij hebben de "White Room" met die badkamer met bad op pootjes. It's amazing! Bij toeval eigenlijk terecht gekomen, maar ja, wat is toeval?
Vandaag een gat in de dag geslapen (Juus en Sjaak ook!) en lekker rondgestruind in South Bank aan de Brisbane River, hier dichtbij. Betere plek om met twee kinderen 'n jetlag te verwerken, is er hier niet. De jongens hebben hun eerste ontmoetingen met leeftijdgenoten achter de rug en dan is 't toch maar goed dat papa of mama af en toe tolkt; dat heeft een paar misverstandjes voorkomen. "Stop!" en "Au!" verstaan zij en de kids hier gelukkig ook...
Al met al: Welcome to Brisbane. Een stad waar je U tegen zegt, maar wij mogen gewoon "Brizzie" zeggen.
Laterrrrrrrrr!

Maak van thuisblijvers geen spoorzoekers...

04 juli: vertrek Amsterdam 12.00 (MH 0017)
05 juli: aankomst Kuala Lumpur 06.05 (vliegtijd: 12.05 uur)
05 juli: vertrek Kuala Lumpur 10.00 (MH 0141)
(stopover Sydney)
05 juli: aankomst Brisbane 22.45 (vliegtijd: 10.45 uur)

18 augustus: vertrek Brisbane 23.59 (MH 0140)
19 augustus: aankomst Kuala Lumpur 06.10 (vliegtijd: 8.11 uur)

21 augustus: vertrek Kuala Lumpur 13.40 (AK6324), aankomst Kota Bharu 14.35

27 augustus: vertrek Kota Bharu 15.00 (AK6325), aankomst Kuala Lumpur 15.55

28 augustus: vertrek Kuala Lumpur 23.55 (MH 0016)
29 augustus: aankomst Amsterdam 06.35 (vliegtijd: 12.40 uur)

(MH = Malaysia Airlines, AK = Air Asia)

e-mail: koek_zopie@hotmail.com