Dat zul je net zien. De derde poging om een trip naar de Yongala te maken is dan eindelijk gelukt, drie uur stoempen en knallen op en door de golven met een oude roestbak van een boot om er te komen (vier van de 13 andere idioten die zo nodig mee moesten hebben hun ontbijt dan al aan de vissen gevoerd), de schrik van twee Italiaanse rasta-duikgidsen en een Japanse net te boven (de briefing was uitstekend) en dan roept Taku-san, die net de lijn aan de boei heeft bevestigd: "Visibility about 15 meters and strong current!". Dat had dus veel beter gekund. Gelukkig heeft hij meer verstand van meloenen, sinaasappels en cake snijden, deze stoere kamikaze-duiker.
Even later spring ik in de golven en daal ik met mijn Duitse buddy vrij snel af in de richting van het donkere silhouet onder ons. Godsalderjekersnoggesantoe, wat zullen we nou krijgen? Als ik niet zou zweven, zou ik nu steil achterover vallen. Het bestaat dus toch! Topduiken in Oz! Zover ik kan kijken (meer dan 20 meter, als de scholen vis het zicht niet belemmeren...) zie ik vis en koraal. Het hele wrak, elke centimeter, is begroeid met harde en zachte koralen en ander leven. Enorme scholen vis, van grote sweetlips tot kleine vlaggebaarsjes, houden zich op boven, naast en in de Yongala. Ertussendoor jagen tonijnen en trevallies op een prooi. Een gigantische rog (bullray) komt recht op me af en scheert rakelings langs mij. Links onder ons, op het zandplateau, liggen een paar verpleegsterhaaien. Rechts, in het wrak, kronkelt een armdikke zeeslang. Grote gropers (tandbaarzen) hangen bewegingsloos in de vrij zwakke stroming. Het lijkt wel of alle soorten vis hier veel groter zijn! Een aantal vleermuisvissen van zowat 'n meter hoog komt nieuwsgierig 'n kijkje nemen. Grote Napoleons (Maori wrasses, worden ze hier genoemd) trekken zich niets van ons aan en maken onverstoorbaar hun rondjes, zoals de meeste beesten hier. En ja, ook Nemo en zijn familie hebben hier een onderkomen gevonden! Jammer alleen dat m'n Duitse vriend nicht so'n groBes Tauchpensum absolvieren kann. De pruis zich zowat zonder lucht. "Und?", probeer ik nog, maar we moeten toch aufsteigen, weil wir auch noch zwei Sicherheitsstops machen sollen. Even later laat ik hem aan m'n octopus lurken, om het verblijf onder water nog wat te rekken. Het staat bovendien zo slordig om alleen boven te komen. Oh ja, de tweede duik was nog meer van hetzelfde, waarbij we dan nog muzikaal werden begeleid door het gezang van walvissen... En de pruus had nog iets meer acute ademnood, maar dat is een verhaal op zichzelf en vooral leuk voor duikers.
Yongala, onthoudt die naam!
Klik hier voor mooie plaatjes.
4 opmerkingen:
coole duiktrip. jammer dat er zoveel vis was en is. Vervelende dieren zitten je net als indiërs dom aan te gapen. Tip voor de volgende keer, cross check eerst je buddy voor dat je gaat duiken. Tis net als een sollicitatiegesprek, daar probeer je ook de beste eruit te pikken om aan je octopus te lurken.
groet
Jonnie
http://www.dancingwithdolphins.com.au/
voor de liefhebbers
Een reactie posten