Hoe gaat dat nou, zo'n dag met twee mennekes van vijf en bijna vier Down Under? Ongeveer zo. Klokslag half zeven wordt Isaac wakker, d.w.z. hij is nog niet echt wakker, maar slaapt ook niet echt meer, en dan gaat hij met zijn hoofd schudden, een soort van langzaam nee-schudden (waar hij de rest van de dag eigenlijk niet mee ophoudt, maar dan op normale snelheid). De camper gaat er van heen en weer; de buren zullen er wel wat van denken. Julius wordt dan natuurlijk wakker en dan begint het spektakel. Eerst nog fluisterend, maar dan steeds luider, spelen ze een rollenspel; meestal "Kaki en de prinses". We zullen jullie de details besparen, maar die prinses komt er uit te zien! De bloedige restanten van een aangereden kangoeroe zijn er mooi bij. Verder vullen ze de dag - heel primitief eigenlijk - met ruilhandel (als er "Mederlandse" kindjes zijn) en verzamelen ze afval dat gerecycled wordt tot speelgoed. Vooral Julius heeft eksterogen, hij zoekt en vindt vooral glimmende dingetjes. Verbazingwekkend om te zien hoe ze zich daarmee vermaken, vergeleken met de berg speelgoed die ze thuis hebben. Ook vinden ze het prettig om uitdrukkingen die wij gebruiken tegen ons te gebruiken als het zo uitkomt: "Mama/papa, heb jij soms je ogen in je kont zitten?" als we weer eens op zoek zijn naar 't een of 't ander. Wat ze erg goed afgaat, is het in een ander perspectief plaatsen (lees: afkraken) van verschijnselen en activiteiten die mama en papa (heel) bijzonder vinden. "Hier zitten toch geen koala's" tijdens een wandeling (achteraf volstrekt juist) of zoals afgelopen maandag tijdens een whalewatchtrip:
Vanuit Hervey Bay (the whale capital of the world) gingen we erop uit met een snelle, grote boot (met speelhoekje!) om walvissen te spotten. Als je dan een paar bultrugwalvissen uit het water hebt zien springen op een kleine 100 meter afstand, ben je toch al behoorlijk tevreden, maar als vervolgens twee uitgelaten exemplaren - "teenagers", volgens de kapitein - een showtje gaan weggeven bij de boot... Ze sloegen nog net niet met hun vinnen op de boot, maar het scheelde verdomd weinig! Ongelooflijk, wat 'n vertoning, bijna genant! Toen even later twee echt grote jongens een kijkje kwamen nemen bij de boot, zei Julius, die over de reling hing, na een paar minuten: "Ik heb genoeg walvissen gezien, ik ga binnen spelen". Isaac keek ons aan zoals "de Dunne" kijkt op een van die weinige momenten waarop hij het volledig eens is met "de Dikke" en snelde achter zijn broer aan, hun ouders in lichte staat van verwarring/verbijstering achterlatend.
Verwende blagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten