Crikey!

Fishery Falls - Cairns - Kuranda - Ellis Beach - Port Douglas - Wonga Beach

En toen sloeg het weer om. Niks nie climate change, gewoon slecht weer; half tot zwaar bewolkt en af en toe 'n (pittige) bui. Daar gingen de goede snorkel- en duikvoornemens. Maar wel geschikt weer om Cairns te verkennen en om de echte toerist uit te hangen door 'n tripje naar Kuranda te maken, met de trein de bergen in en met de kabelbaan terug, door en over het regenwoud. Verder heeft Isaac op een krokodillenfarm gedemonstreerd dat hij 'n potentiele opvolger van "crocodile hunter" en "snake catcher" Steve Irwin is. De baas zag er wel brood in, hij bood ons direct 'n baan aan, maar hele dagen rollebollen met krokodillen en slangen om uiteindelijk 'n onfortuinlijke dood te sterven tijdens 'n snorkeltrip, zagen we toch niet zitten.


Van uitstel komt niet altijd afstel. Vrijdag heeft papa dan eindelijk z'n duiken op het outerreef gemaakt. Check de "Silversonic" op www.silverseries.com.au. Superboot, supercrew, maar - eerlijk is eerlijk - niet superduiken. Wel drie hele mooie duiken gemaakt en 'n paar bijzondere vissen gezien, daar niet van, maar als je ziet hoeveel ophef er wordt gemaakt van duiken op het Great Barrier Reef en dit rif (Agincourt reef) in het bijzonder, worden de hooggespannen verwachtingen toch niet waargemaakt. De gemiddelde Egypte- en/of Maledivenduiker raakt er niet van ondersteboven. Wel bultrugwalvissen gezien op de heen- en terugweg, ddww (= dat dan weer wel), een prachtige bonus! Nu zijn we op weg naar Daintree NP en Cape Tribulation, het meest noordelijke punt van onze reis down under. Nog meer rainforests en beaches...
Oh ja, goed nieuws: Julius en Isaac hebben Nemo gevonden! Het slechte nieuws: hij is opnieuw gevangen en zit nu samen met vader Marvin opnieuw in een aquarium, in een winkel in Port Douglas... Shit happens!
Cheers!

Times like these II

Airlie Beach - Townsville - Balgal Beach (Rollingstone) - Mission Beach/Wongaling Beach

Zo gemakkelijk komen we er toch niet mee weg, met dat climate-change-gebeuren. Behalve de "gusty winds" de eerste dagen, horen we nu zowat elke dag dat ze hier in Queensland de koudste winter sinds jaren hebben. Volop zon, 22/23 graden, dat dan weer wel, maar 's-avonds koelt het flink af. En als er dan zo'n stevige southern wind waait, blijf je graag in de luwte van het campertje. Nu, in de buurt van Cairns, wordt het warmer, zo'n 25 graden. Climate change? Hoe dan ook, de harde wind heeft er in ieder geval voor gezorgd dat een vanuit Townsville geboekte duiktrip werd gecancelled. Gelukkig zijn het hier in Mission Beach niet van zulke mietjes. Dinsdag wordt er gedoken, "although it's a bit rough out there". Duuuuuusss! En morgen gaan we eens onder water kijken bij Dunk Island, snorkelen.
Toch een paar angstaanjagende feiten, gehoord van een kenner. 0,7% van de zeebodem is bedekt met koraal. Op deze 0,7% leeft 25% van alle (!) vis. Sinds 1970 is omvang van de koraalriffen wereldwijd met 30% verminderd... De veel hogere temperaturen in 1998 en 2002 hebben er elke keer voor gezorgd dat 5% van het koraal van het Great Barrier Reef is afgestorven (door coral bleaching). Coral bleaching is op zichzelf zo oud als het koraal zelf, maar vond nooit zo snel achter elkaar plaats.
Hopelijk zijn Julius en Isaac er nog op tijd bij, voordat Nemo het loodje legt.
Keep it real!

Times like these

it's times like these you learn to live again
it's times like these you give and give again
it's times like these you learn to love again
it's times like these time and time again
(D. Grohl)

Brisbane - Mooloolaba (Underwaterworld) - Mapleton Falls NP - Maryborough - Agnes Water - Eurimbula NP - Rockhampton - Yeppoon - Carmila Beach - Mackay - Cape Hillsborough NP

Toegegeven, van het hele stuk "Live Earth"-gebeuren hebben we bijzonder weinig meegekregen, maar op zondagmorgen (8/7/7) kregen we wel de hele set van de Foo Fighters mee toen we net Brizzie hadden verlaten op weg naar 't Hoge Noorden. Dat we dan nog iets wezenlijks hebben gemist, lijkt ons nauwelijks voorstelbaar. Ja, dat het klimaat verandert en zo. Dat wisten we al en dat weten ze hier ook. We hebben de eerste paar dagen "gusty winds" gehad, die hier normaal gesproken pas in augustus waaien (zeggen ze). En over het gat in de ozonlaag hoef je ze hier ook niets te vertellen.
Desondanks mogen we lekker met onze hi-tec-Volkswagen (diesel, met roetfilter, dat dan weer wel) rondjakkeren. En waarom zouden we ons schuldig voelen tussen alle Patrols, Pathfinders, Landcruisers en andere zware SUV's? Het was wel weer even wennen, links rijden, voorsorteren, rotondes, in- en uitvoegen en van zulke dingen meer, maar na een paar Aha-erlebnissen rijden we weer als vanouds. De Ozzies zijn ook wel beducht voor zo'n (nieuw) KEA-busje. No worries! Behalve dan dat er 'n crack in onze windscreen zit... Da's flink balen, want niet meeverzekerd. Maar van de andere kant: nu is er ook geen angst meer dat de voorruit beschadigd raakt.
Onze campervan is werkelijk een vernuftig vehikel; er zitten zelfs zonnecollectoren op het dak voor de verwarming van het water. Oh, als iedereen toch zo milieubewust zou reizen als wij...
Julius en Isaac beginnen langzaam te beseffen dat dit hun huisje is voor de komende tijd. Hun doop in de South Pacific Ocean hebben ze gehad, maar van Nemo nog geen spoor.
Save the earth! For Nemo's sake...

Brizzie

Wanneer voel je je welkom in een land? Wanneer je na aankomst wordt besprongen door riksha-rijders, illustere taxichauffeurs, opdringerige touts en andere figuren die (relatief) zwaar aan je willen verdienen? Kennelijk zijn de eerste personen die je ontmoet daarvoor nogal bepalend.
Stel: na een lange, lange, lange reis (vanaf huis tot aan je eerste normale bed meer dan 30 uur) met twee schatten van jongens - dat dan weer wel - wil je op het vliegveld je (zeer) oude travellercheques inwisselen en de jongen achter de balie zegt: "Off the record, maar ik moet commissie in rekening brengen en downtown kun je ze gratis wisselen"... Of je vraagt in een vrijwel verlaten aankomsthal waar de laatste shops zojuist zijn gesloten aan iemand of hij 5 A$ kan wisselen, omdat je kleingeld voor de telefoon nodig hebt en dat kan hij dan niet, maar hij geeft je 1 A$: "no worries mate". Of er staat buiten 1 (een!) taxi en de vriendelijke chauffeur legt je uit hoe de meter werkt en welke tarieven wanneer gelden. Of je treft om een uur 's-nachts een hotel/B&B-manager die rustig uitleg geeft en je rondleidt in een van de mooiste huizen waar je ooit heb overnacht. Van zulk soort dingen, dus, datteuhhhh...
Kijk eens op http://www.franklin-villa.com/. Wij hebben de "White Room" met die badkamer met bad op pootjes. It's amazing! Bij toeval eigenlijk terecht gekomen, maar ja, wat is toeval?
Vandaag een gat in de dag geslapen (Juus en Sjaak ook!) en lekker rondgestruind in South Bank aan de Brisbane River, hier dichtbij. Betere plek om met twee kinderen 'n jetlag te verwerken, is er hier niet. De jongens hebben hun eerste ontmoetingen met leeftijdgenoten achter de rug en dan is 't toch maar goed dat papa of mama af en toe tolkt; dat heeft een paar misverstandjes voorkomen. "Stop!" en "Au!" verstaan zij en de kids hier gelukkig ook...
Al met al: Welcome to Brisbane. Een stad waar je U tegen zegt, maar wij mogen gewoon "Brizzie" zeggen.
Laterrrrrrrrr!